Dag 3 Tanji en Gamrupa vergadering

Anita en Luuc lagen al weer vroeg in het zwembad, inmiddels een ritueel, om hun baantjes te trekken. Ondertussen druk pratend om de plannen van vandaag door te nemen. Het is ‘s ochtends vroeg best nog wel een beetje fris en dat is heerlijk. Na een uur of zes ‘s avonds, koelt het altijd flink af, zodat je lekker kunt slapen. Na het ontbijt, op Gambiaanse wijze, een uurtje later, vertrekken we naar de familie Bah, om Marie, Essa en drie kinderen, Ancha, Anita junior en Siga op te halen. Het is inmiddels 10.00 uur en de familie zit aan het ontbijt, cous met melk (warme pap). Ik heb wat meegegeten om te ervaren hoe het smaakt. Best lekker😋
Met z’n allen in de auto vertrekken we naar Tanji. Tanji is het grootste vissersdorp Gambia en ligt aan de de Atlantische oceaan. Alles draait om de visvangst. Vis is de belangrijkste bron van inkomsten. Het heeft ruim 14.500 inwoners. Je kijkt er je ogen uit. Er liggen heel veel mooie gekleurde bootjes, pirogues genaamd, in de zee en op het strand is het een drukte van belang. Het krioelt er van de meeuwen. Vrouwen in prachtige gekleurde gewaden maken de vis schoon en maken de kapotte visnetten, mannen brengen de vis aan wal, schepen worden gerepareerd en er worden nieuw schepen gebouwd, echt handwerk. We lopen langs de kust om alles te bekijken. Er gebeurt zoveel, het is bijna niet te bevatten. Teruglopend over het strand, kopen we verse vis. Ter plekke wordt het door twee Gambiaanse dames schoongemaakt. Overal ligt visafval op het strand, dus zwemmen zit er daar niet in. We lopen door kleine, krappe steegjes terug, waar ook weer van alles is te zien. Er ligt vis te drogen, er wordt vis gerookt en er zijn kleine winkeltjes, kappers en ander handwerk. We moeten goed uitkijken waar we lopen, want de paadjes zijn ongelijkmatig en glad.
We kopen nog wat drinken en vertrekken richting Sanyang, naar het onderkomen aan zee, waar we de tweede week gaan verblijven. Net buiten Tanji staat een vrachtwagen met enorme pech. De laadbak ligt op zijn kant en omstanders proberen de vis die erin ligt, te redden. Een enorme strop en heel triest om te zien. Je ziet de ontreddering. 
Na een tijdje op de verharde hoofdweg te hebben gereden, slaan we af en komen op een zandweg terecht, die richting het resort gaat. De weg wordt steeds moeilijker begaanbaar. Het kleine autootje krijgt steeds meer moeite om zich een weg te banen. We besluiten om te keren en komen snel tot het besluit om onze tweede week in Sifoe te blijven. We stoppen bij Rainbow Beach om even van de zee te genieten en een koud drankje te drinken onder de parasol. Het is er prachtig. Lekker even met de voeten in de zee. Anita jr. is niet helemaal fit en Siga is in een diepe slaap, maar Ancha van 6 jaar geniet volop. Zo leuk om te zien hoe ze geniet van de zee. 
Om drie uur rijden we terug, want Anita en Luuc hebben in Sifoe een overleg over het plastic project.  Ik word afgezet bij de lodge en geniet bij het zwembad. 
Tegen zes uur zijn Anita en Luuc terug van hun overleg. Het is een lang maar goed overleg geworden waar ook afspraken zijn gemaakt over activiteiten deze week. Nog een uurtje wachten en ons diner komt eraan. Het smaakt heerlijk. Nog even nazitten en we vertrekken om half 10 naar onze eigen lodge.

Marieke
 
    ◦