Dag 1 - Weerzien

Na vertrek maandagavond een voorspoedige rit naar het vliegveld van Brussel. Gelukkig geen trekkers meer van protesterende boeren op de weg en ook de vlucht naar Banjul is verder goed verlopen. De briefjes voor douane werden al in het vliegtuig uitgedeeld om in te vullen. Vorig jaar was dat een heel gedoe bij binnenkomst. Onze taxidriver die Anita had geregeld kwam kort na een belletje door een stel collega's van hem die ons graag wilden rijden. We lieten ze teleurgesteld achter maar afspraak is afspraak. Het voelt vertrouwd hier weer te zijn. We reden in Banjul de nieuwe weg op. Die zou ons sneller naar onze lodge brengen en we zouden het drukke stuk van Banjul en Brikama daarmee omzeilen. Maar daarmee zou ons plan om mij bij Kalifa af te zetten om de auto meteen op te halen mislukken. Gelukkig was er nog een afslag die ons toch via Brikama en Kiti bij Kalifa bracht. Een allerhartelijkste begroeting, wat fijn elkaar weer te ontmoeten. Anita en Marieke reden door met de Mustapha, de chauffeur. Nog wat gekletst, geld gewisseld en afspraken gemaakt en met de auto naar de lodge gereden. Wat vertrouwd hier weer te rond te rijden. Voelt echt weer goed. Koffers uitgepakt en wat gerelaxed want even de ogen sluiten na het missen van de nacht was een welkom moment. Oh, ik vergeet te vertellen dat de lunch prima smaakte: domoda met rijst. Na de korte slaap besloten we om toch maar even te kijken bij het Education Centre en de familie Bah. Het was dan misschien wat laat, maar toch. Als we maar voor het donker weer thuis zijn. Op het Centre waren alleen nog wat mensen in het naaiatelier. Fijn elkaar weer te zien! De bantaba (restaurant) bekeken die sinds kort open is. Mooi en met een prachtig plafond van blauw gespannen doeken. Buiten weer een hartelijk weerzien met Figo die met z'n damesteam aan het trainen was voor een spannende match aankomende zaterdag. Figo en zijn team vonden het hoog tijd dat we nu eens komen kijken. Wat heerlijk allemaal! En dan op naar de fam. Bah. Daar leek alles stil maar toen we de poort van de compound binnenkwamen veranderde dat gauw. Uit alle hoeken en gaten kwam de familie en de kinderen tevoorschijn. Breed lachende en blije bekkies die op me af kwamen vliegen. Wat geweldig en wat heerlijk! Wat fijn was het elkaar te zien, te praten, de shop en tuin te bekijken en sinaasappels te eten. Anita en Marieke hebben nog wat gespeeld met de kinderen terwijl ik met de mannen ataja dronk. Momenten van geluk vielen zo aan het einde van de dag allemaal samen: wat een geweldig weerzien.
De zon ging al onder dus gauw naar huis. Nog wat lichts gegeten en we gingen moe en voldaan naar bed. Heerlijk, we zijn er weer.